మాక్లీ దుర్గంలో కుక్క | Telugu Stories | Moral Stories in Telugu @multiplewaystogrow

మాక్లీదుర్గం రైలుస్టేషను గుంతకల్లునుంచి బెంగుళూరు పోయే త్రోవలో నాల్గుస్టేషనుల కివతల నున్నది. ప్లాటుఫారంకన్న రైలుస్టేషను పదిగజాలు ఎక్కి వెళ్ళాలి. రైలురోడ్డుప్రక్కనే పెద్దకొండ ఉన్నది. దానినిండా చెట్లూ చేమలూ, రాళ్ళూ రప్పలూ ఉన్నని. అప్పు డప్పుడు వేగోలాలు సివంగులు రాత్రిళ్ళు స్టేషనులోకి వస్తూ ఉంటివి. స్టేషనుకు వెనుక పెద్దలోయ ఉన్నది. ఆలోయ అంతా సారవంత మైన ప్రదేశం. లోయ కవతలతట్టు ఉన్న కొండమీది ఎవరిదో భాగ్యవంతులది పెద్ద సౌధం ఉన్నది. ఈలో యలో రెండుమూడు వాగులు ఉన్నవి.

మాక్లీదుర్గం స్టేషను చాలా చిన్న. అందులో చిన్న అంగడి ఉంది. రైళ్ళు వచ్చేవేళకు ఆ అంగడి తెరిచి ఉంటుంది. ఒకకుక్క అంగడి తెరచి నప్పు డల్లా ఆక్కడ తయారు. అంగడి ఎత్తుగా ఉంటుంది. కుక్క తన చూపు అంగడిలోని పళ్ళికలలో ఉన్న మిఠాయిమీద పడేఅంత సమరేఖలో ఉంచుకొని ఊర్ధ్వదృష్టితో తపస్సు చేస్తుంది. ఎప్పుడైనా, యెవ డైనా కొనుక్కునేటప్పు డైనా చిన్న ముక్క జారి పడుతుం దేమో అని యెదురు చూస్తూ ఉంటుంది. వారానికో పదిరోజులకో అట్లా యెప్పుడూ పడదు గాని, పదిరోజులక్రింద చేసినపకోడీ కొనుక్కొన్న వాడు చద్దివాపన వేసి పొరేస్తే కుక్క- డాన్ని నోటితో ఆగావుగా పట్టుకొని ముందుపళ్ళతో నొక్కి అంగట్లోకి పోయేందుకు రెండుగ తుకులు గతికి మ్రింగి దగ్గు వచ్చి మళ్ళీ కక్కుతుంది. రైలు వెళ్ళిపోవటంతో అంగడివాడు మూస్తాడు. కుక్క పోయి సెలయేట్లో నీళ్లు తాగుతుంది. ముందు కాళ్ళు చాచి గడ్డిమీద పడుకొని, లేతగరిక పోచలు కొరుకుతుంది. ఆకుక్క మంచి మిడితల వేటగాడు. అప్పు డప్పుడు పొలము పిచ్చుకలను గూడా పట్టుకుంటుంది. సెలయేటినీళ్లూ, మంచిగాలీ, లోయలోకి దిగటం, ఎక్కటం — కుక్క మంచి దేహపటుత్వంలో ఉన్నది, కుక్క చెదరిఐనా స్టేష నెదురుగా ఉన్న కొండమీదికి పోదు.

ఒక సారి ఒక పెద్దమషి ఆడసీమకుక్కను స్టేషనులోకి తెచ్చాడు. వాటి రెంటికీ ప్రథమదర్శనంలో ప్రణయం ఏర్పడ్డది. ఆ పెద్దమనిషి చేతిలో కర్ర ఉంది. దాన్ని చూచి మగ కుక్క తనప్రియురాలిదగ్గరికి వెళ్ళింది కాదు. పుట్టింట ఉన్న ఆడపిల్లవలె సీమకుక్క మాత్రం నిర్భయంగా తనవలపు కాణ్ణి చూడటం మొద లెట్టింది. పెద్దమనుష్యులు తన్ను పోకిరీ అనుకుంటా రేమో నని దుర్గపుకుక్క దానివంక చూచీచూడకుండా చూడటం మొదలెట్టింది. పెద్దమనిషి తనకుక్కను కటకటాలకు కట్టివేసి సామానులు తూయించుకో టానికో దేనికో వెళ్ళాడు. రెుడుకుక్కలూ కలిసికొన్నవి.

స్టేషనుమాష్టరు కొంచెము చదువుకొన్నాడు. పెద్దమనిషికీ, ఆయనకీ ఆధునికి సిద్ధాంత రాద్ధాంతాలచర్చ జరుగుతోంది.

స్టే. మా: కాదండీ! వర్ణవ్యవస్థ ఊగడాలి. మనపూర్వులు దాన్ని నియమించారు. వాళ్ళు ఏప్రయోజనాలకోసం దాన్ని ఏర్పరిచారో ఆప్రయోజనాలు తెలియకుండా మనం వాటిని తీసివేయరాదు.

పె. మ: అట్లా అంటే లాభం లేదండీ! అసిద్ధాంతా లేమిటో చెప్పండి. మనవాళ్ళు ఏర్పరచారు కదా అని గ్రుడ్డి ఎద్దు చేలో పడ్డట్లు పోరాదు, మన వాళ్ళు చెప్పారు కదా అని వినేరోజులు పోయినై. ప్రతిదీ వాదానికి నిలవాలి. వాదానికి నిలవంది మేము ఒప్పుకోము.

స్టే. మా: వారు ఏప్రయోజనా అర్ధించారో మనకు తెలియదు. మనకు వాటిని తెలుసుకునే టంత మేధా శక్తి లేదు'

పె. మః దానికి నే నొప్పుకోను. జ్ఞానము ప్రపంచం నడచినకొద్దీ వృద్ధి అవుతుంది గాని తగ్గడం లేదు. మనపూర్వులకు మన కున్నంతవాద నాశక్తి లేదంటాం. మానసికశాస్త్రం ఇప్పుడు వృద్ధి అయినంత పూర్వం వృద్ధి ~ లేదు.

స్టే. మాః అయితే మీరు వర్ణవ్యవస్థ తీసిపారవెయ్యాలి అంటారా?

పె. మ: తీసివెయ్యాలంటాను. ఈవ్యవస్థ మూలంగా అనేక భేదా లేర్పడుతున్నవి. కొంద ర నవసరంగా తాము గొప్పవాళ్ళ మనుకొంటున్నారు. తక్కువ కులాలమీద అధికారం చలాయిస్తున్నారు. వర్ణాంతర భోజనాలూ వివాహమలూ జరగవలె. అప్పుడు దేశానికి ముక్తి.

స్టే. మాః సర్వతభూతములయందూ సమత్వం ఉండాలిసిందే కాని వర్ణాంతర వివాహం 'హు "నేను ఒప్పుకోను. పైకి కనపడేభేదాలు మనసులో లేకుండా చేసుకోవాలి. మన పూర్వులుకూడా అదే చెప్పారని నాఉద్దేశం.

పె. మః మనవాళ్ళట్లాగూ చెప్పలేదు. మనవాళ్ళు సంఘానికి చేసిన ద్రోహం ఇంతంత కాదు.

పెద్దమనిషి బయటికి వచ్చాడు. తనకుక్కవంక చూచాడు. రెండు కుక్కలూ, తమ వర్ణభేదం మరిచిపోయి కలిసికొంటున్నవి. పెద్దమనిషి పరుగెత్తుకొని పోయి దుర్గ పుకుక్కను పదిపదకొండు దెబ్బలు కొట్టినాడు. 'జ్ఞాతా స్వాద' మైన ఆకుక్క వెంటనే వదలి పెట్టడానికి సమర్ధము కాక చివరకు పదిలించుకొని పోయింది. స్టేషనుబయటకు పోయినతరువాత కుక్కకు తెలి పింది. తనతొంటి విరిగిందని. ఆపెద్దమనిషి తనకుక్కనుకూడా నాలుగు మోదినాడు.

స్టేషనుమాస్ట రీగందరగోళం విని బయటకు వచ్చాడు. సంగతంతా తెలిసికొన్నాడు. "అయ్యా, ఎందుకు కుక్క నట్లా కొట్టారు?” అన్నాడు.

పె: మ: ఇది జాతి గల కుక్క. దీనికి తోడు మగకుక్కను కొనవలెనని చాలా ప్రయత్నం చేశాను. దొరకలేదండీ. దీనికి ఋతువు వచ్చింది. దీన్ని బెంగుళూరు తీసుకుపోతున్నాను. ఈజాతిమగకుక్కతో కలపవలెనని. స్టేషను మాస్టరు కొంచెము నవ్వాడు. పెద్దమనిషి కనుబొమలమీద మాత్రం కొంచెం నల్లరేఖ యేర్పడ్డది. ఆయనా నవ్వాడు.

తరువాత మళ్ళీయిద్దరూ స్నేహంగా మాట్లాడుకొన్నారు. స్టేషనుమాష్టరు సీమకుక్క అందానికి, మొగాన మచ్చకూ, తోకకుచ్చుకూ, దాని గోధుమ వన్నె రంగుకూ మిక్కిలి మెచ్చుకొని దాన్ని ముద్దాడాడు. దానికి పిల్లలు పుడితే నాకోపిల్లను తప్పకుండా ఇవ్వాలని వాగ్దానం చేయించుకొన్నాడు.

ఊరకుక్క— సంపర్కం చేత సీమకక్క ఒళ్ళంతా మన్నయింది. అంతకు ముందే వాన కురిసి పక్క నున్న పెద్దబండలమీద నీటిపడెలు కట్టినై. పెద్దమనిషి తనతోలుపెట్టె తెరచి రెండు ఉతికిన తువాళ్లూ సబ్బుబిళ్ళా తీసి ఆపడెలో కుక్కను అభ్యంగము చేయించి తువాళ్ళతో దాన్ని చక్కగా తుడిచాడు. ఇంతలో రైలు వచ్చింది. ఆయన కంయికంయి మని అరుస్తున్న కుక్కను తువాళ్ళలో చుట్టి చంకను పెట్టుకొని రైల్లో ఎక్కాడు. మగ కుక్క ఆడకుక్క కు దూరంగా నిలుచుండి కుంటుతూ కుంటుతూ దానివంకనే సాకూతంగా చూడడం మొదలు పెట్టింది. ఆయన కిటికీలోంచి తొంగి చూచి కుక్క వైపు రెండుసార్లు కర్ర ఆడించాడు. అది మరీ దూరం పోయింది.

రైలు సాగింది. సీమకుక్క కంయి కంయి మని తలుపుదగ్గరకు పోతుంది. తొంగి చూస్తుంది. అతడు గొలుసుతో లాగి పట్టుకున్నాడు. రైలు బెంగుళూరు పోయినతరువాత కుక్క ఏడుపు మానేసి యజమాని దగ్గర చనువుగా కూర్చుంది. ఆతడు దాన్ని ఒళ్ళోకి తీసుకొని "లీలా! అల్లా చెయ్యవచ్చునా?” అని దానినోట్లో నోరు పెట్టి ముద్దు పెట్టుకొన్నాడు. ఇందాకటి కుక్క ఈపనే చేస్తే అంత హృదయంగమంగా ఊరుకొన్న ఆకుక్క పరపురుష చుంబనం పరిహరించినట్లుగా అతనిచుంబనం పరిహరించింది.

దుర్గములో కుక్క తపతొంటి గాడిదగడపాకులకూ, అడ్డసరపాకులకూ వేసి రుద్దుకొని సెలయేటిఒడ్డున ఉన్న ఒండుమట్టితో అద్దుకొని పది హేనురోజులకు కాలు సరిచేసుకొన్నది. మళ్ళీ స్టేషనులోకి వస్తున్నది. మిఠాయి దుకాణంవంక చూస్తున్నది.

ఒకనాడు ఇద్దరు విద్యార్థులు అక్కడికి వచ్చి దుకాణంలో ఏదో కొనుక్కొని తింటూ బల్లమీద కూర్చున్నారు. వాళ్ళ యిద్దరి మాటలూ కుక్క చెవిని పడ్డవి.

“మన దేశంలో భూతదయ అన్నది లేదు. పెద్దవాళ్ళందరూ పిన్న వాళ్ళమీద అధికారం చేస్తారు. నేను బి. ఏ. ప్యాసైనాను. ఉద్యోగ మిచ్చే దిక్కు లేదు. పేదవాళ్ళు మలమల మాడిపోతున్నారు, గొప్పవాళ్ళు సోఫాలమీద గాని ఒరగరు" అన్నాడు ఒకడు.

"మనవాళ్ళు అందరూ స్వార్థపరులే. పిడికెడు బిచ్చం పెట్టరు. చివరకు కుక్కకు వేసిన ట్లన్నా పేదవాళ్ళ కింత వెయ్యరు" అన్నాడు రెండోవాడు.

కుక్క వాళ్ళదగ్గరకు వచ్చి వాళ్ళ చేతిలో పొట్లంవంక చూసింది. వా ళ్ళిద్దరూ ఇంగ్లీషులో మాట్లాడు కొంటున్నారు. అందులో ఒకతని కాళ్ళకు బూట్లు ఉన్నవి. కాలుమీద కా.లు వేసుకు కూర్చున్నాడు. ఆబూటు కాలితో కుక్కను డొక్కలో తన్నాడు. దానికి రెండుమూడు రోజుల నుంచీ తిండి లేదు. ఆదెబ్బ పొట్టలోని నరానికి తగిలిందో అది మెలికలు తిరిగిపోయింది. కొంతసేపటి కది తెప్పిరిల్లి లేచి పోయింది. రెండవవిద్యార్థి తనచేతిలోది కొంచెం దానిముందర వేశాడు. అది నొప్పిచేత దానిని ముట్టు కోకుండా పోయింది.

ఆరోజు సాయంత్రం కొండమీదనుంచి ఒక వేగోలం దిగి రాత్రిపూట స్టేషనులోకి వచ్చింది. కుక్క భయపడి దుకాణంక్రింద గూడుగా ఉంటే దానిలో దాక్కుంది. స్టేష నంతా నిర్జజనంగా ఉంది. వేగోలం పసిగట్టి ఆగూటిదగ్గర కాపలా వేసింది. వేగోలం మూతి గూట్లోకి పెడితే కుక్క లోపల దాక్కొని దానినో రంతా కరిచింది. వెనక్కు తిరిగితే తోకా, పృష్టభాగం గాట్లు చేసింది. వేగోలు మై మరచి ఉంటే కొంచెం బయటికి వచ్చి దాని మెడ పట్టుకొని గుంజింది. అది కరవ వస్తే తను గూట్లో దాక్కుంటుంది. ఇట్లా మూడు నాలుగు గంటలు దాగుడుమూతల యుద్ధం చేసి ఒక ఒడుపులో వేగోలం పీక పట్టుకొని దాని ఊపిరి ఆగేదాకా కుక్క వదల లేదు.

తెల్లవారిన తరువాత అందరూ వచ్చారు. కుక్కపౌరుషం చూశారు. ఏడాది రెండేడ్లుగా మర్యాద లేని ఆకుక్కకు ఆనాటితో మర్యాద యెక్కు వైంది. స్టేషను మాష్టరు దానికి రోజూ అన్నం వెయ్య మని ఫర్మానా యిచ్చాడు.

ఆరోజు సాయంకాలం అంగడివాడికి మహాదయ కలిగింది. ఒక్కబూందీపూస బీరు వోనియ్యని ఆపిసినిగొట్టు సంవత్సరముబట్టీ వరిష్టపు నూనెతో పరిశిష్టంగా వస్తున్న మిఠాయి జంగిలీ దానిముందర పెట్టాడు. ఆ మిఠాయి మరెవ్వరూ కొనరు. ఎవ్వరూ కొనకపోడం చేత, వారం రోజుల కొకసారి తాజాగా నూనెలో వేస్తున్నా ఎవ్వరూ కొనలేదు. కుక్కమీద మహాదయ పుట్టి ఆజంగలీ దానిముందర పెట్టాడు. అది తిన్నది; ఆప్యాయంగా తిన్నది. ఆరాత్రి కుక్క తెల్లవార్లూ మహా బాధ పడుతున్నట్లుగా ఏడవటం మొదలు పెట్టింది. ఇంట్లో పడుకొన్న స్టేషనుమాస్టరూ, పోర్టర్టూ వేగోలాలు వచ్చినై అనుకొన్నారు. కుక్క పగలు పోయి పొలాలమీద ఆడవులమీద తిరిగి వస్తుంది. 'దాని కేదో మహావాతం పుట్టింది. కనపడ్డ ఆకల్లా కొరికింది. ఏఆకూ పని చెయ్య లేదు• ఒండుమట్టి నాచేత కాదంది. సెలయేటినీళ్ళు ఇది మాపని కాదన్నవి. రాత్రిళ్ళు స్టేషనులో పడి యేడుస్తుంది. మెలికలు తిరిగిపోతుంది, తన నడుము రైలు కింద పడ్డట్టు గోలకెత్తుతుంది. వారమురోజు లీరీతిగా కొట్టుకులాడితే దాని వ్యాధి ఉపశమించింది. రెంరోజు లపవాసం ఉండికూడా వేగోలాన్ని చంపిన యీకుక్క వారము రోజు లయ్యేటప్పటికి చిక్కి శల్యమయింది. దాని వెనుక కాళ్ళూ మొత్తం చప్పబడిపోయినవి. అది యెక్కడో ఒక చోట పడుకొని మూలగడానికి కూడా ఓపిక లేకుండా సన్నగా యేడుస్తు ది. దానికి మిఠాయి అంగడి అంటే భయం వేసింది. అంగడివైవు పోదు' అంగడివంక చూడదు. మునుపు స్టేషనులో యథేచ్ఛంగా తిరిగేది. స్టేషను మాస్టరు గదిలోకి పోయి తొంగి చూస్లే చీడకుక్క, పేలకుక్క అని దాన్ని కొట్టడం మొదలు పెట్టారు.

ఆరునెలలైంది. అకుక్క చావదు, బతకదు. ఒకరోజు సీమకుక్కను తెచ్చిన పెద్దమషి వచ్చాడు. మాస్టరూ ఆయనా పూర్వపరిచయాన్ని మగిడించుకొని మాట్లాడుకొన్నారు. మాస్టరు "ఏమండీ, కుక్క పిల్లలను పెట్టిందా!” అని అడిగాడు: పెద్దమనిషి ఇట్లా అన్నాడు. "అయ్యా, కుక్కను బెంగుళూరు తీసు కెళ్ళాను. జాతికుక్క నెక్క నివ్వలేదు. మీ పాడుకుక్క పాడు చేసింది. కుక్క రెండుపిల్లలను పెట్టింది. ఊరకుక్కల్ని పెట్టింది. నాకు చాలా విచారం వేసింది. ఈసారి మంచిపిల్లలు పెడితే మీకు తీసుకు వచ్చి యిస్తాను.”

స్టేషనుమాస్టరు "మా కుక్క చాలా మంచిదండీ! అది మంచిపౌరుషశాలి. కొన్నాళ్ళక్రింద అది వేగోలాన్ని చంపిం"దన్నాడు. పెద్దమనిషి "పోనిద్దురూ! వెధవకుక్క ! నాకు దానిని చంపవలెనవి ఉంది. ఇంకా అది స్టేషనులో ఉంటే చూపించండి. దాన్ని నరికి పోతా” నన్నాడు.

ఇంకా స్టేషనుమాస్టరు "ఏదో పెద్ద వాతం పుట్టి కుక్క పాడై పోయింది" అన్నాడు. ఇంతలో ఆకుక్క కాళ్ళు యీడ్చుకుంటూ అక్కడికి వచ్చింది. స్టేషనుమాస్టరు "ఇదేనండీ" అని చూపించాడు. పెద్దముషి కోపం పట్టలేక తనచేతిలోని పేముబెత్తెంతో ఒకటి వేశాడు. అది పొరిపోలేక అక్కడే ఒకపక్క కొత్తిగిలి మెడా కాళ్ళూ యెత్తి యేడ్చింది. పోర్టరు వచ్చి కాలితో దాన్ని అవతలికి తోశాడు. మాస్టరు నవ్వి "మీ కెంత కోపమండీ!” అన్నాడు.

వారి యిద్దరి స్నేహమూ బలిసి ఆరాత్రి పెద్దమనిషి స్టేషనుమాస్టరుగారి అతిధిగా ఉండిపోయినాడు. ఆనాటిరాత్రి ఆకుక్క రైలుక్రింద పడ్డది. రైలు దాని నడుముమీద నుంచి పోయింది. "అంగ వ్రాతములో చికిత్సకుడు దుష్టా౦గమ్ము ఖండించి" నట్లు, రైలు వ్యాధిగ్రస్తమై నష్టశక్తినయై దానిపశ్చార్థమును ఖండించింది. కాని శేషాంగ శ్రేణికి రక్ష లేక అది అరగంట తన్నుకొని చనిపోయింది.

తరువాత నాల్గునెలలకు ఆపెద్దమనిషి తనరెండు కుక్కపిల్లలలో ఒకటి చచ్చిపోయిన దని చెప్పి రెండవదానిని స్టేషను మాస్టరుగారి కిచ్చాడు. అది ఆరు నెలల్లో యెదిగి తన తండ్రివలె ఐనది. దానికి భయము లేదు. ఎదురుగా నున్న కొండమీదికి షికారు పోయివస్తుంది. ఎవరన్నా దానికి మిఠాయి పెట్టబోతారు. అది వాళ్ళకు పళ్ళు చూపించి కరవవస్తుంది. ఎన్ని ఆడ కుక్కలు వచ్చినా వాటివంక చూడదు. అది పిల్ల వేంగోలాలనూ కుందేళ్ళనూ నక్కలనూ వేటాడుతుంది. విద్యార్థులు వచ్చి భూతదయోపన్యాసములు చేస్తూంటే వాళ్ళవంక ఓరగా తిరస్కారముగా చూస్తుంది. ఆపెద్దమనిషి వచ్చి వర్ణవ్యవస్థనుగూర్చి స్టేషముమాస్టరుతో మాట్లాడుతో ఉంటాడు. ఈ కుక్క వస్తే దీనిని ముద్దుగా ముట్టుకోబోతాడు. అది కోవంగా పళ్ళు చూపించి జీర్ణము కాని వేగోలపు మాంసం కక్కిపోతుఁది. రైలు మైలుదూర ముందనగా పోయి ముక్కోళ్ళతో శ్వాస యెగలాగి వసిబట్టి సీదరించుకొని తొలగిపోతుంది.

మికాయి దుకాణమువాడొకనాడు చద్దిమిఠాయి దాని ముందర వేయబోయినాడు. అది వాడి పిక్కకండలు పట్టి లాగింది. అది వేగోలం గాని కుక్క కాదన్నా రందరూ. దానికి మనుష్యుల్ని చూస్తే వెగటు వేసింది కాబోలు, కొన్నాళ్ళకి జనసమ్మర్ద మైన ఆస్థలాన్ని వదలిపెట్టి ఆడవుల్లోనే ఉంటూ వచ్చింది. అప్పుడప్పుడు స్టేషకుదగ్గరకు వస్తుంది. నిత్యగహన సంచారంవల్లనో, తల్లి పోలికో తోకకుచ్చు బలిసింది. కోరలు వచ్చినై. మనుష్య గాలి తగిలితే బృహస్పతి తమ్ముడు సంవర్తమహర్షివలె సీదరించుకొని తొలగిపోతుంది.

సమాప్తం ధన్యవాదాలు, మరి కొన్ని కధలు కోసం మన ఛానల్ ని Like చేసి Subscribe చేసుకోండి. మీ శ్రేయాభిలాషి, Multiplewaystogrow

Search This Blog

Multiple Ways To Grow

మాక్లీ దుర్గంలో కుక్క | Telugu Stories | Moral Stories in Telugu @multiplewaystogrow

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

నమ్మకమే.. స్నేహం! | Moral Stories | Telugu Stories @multiplewaystogrow

The Adventures of Sunny and Sparkle | Friendship Stories | Moral Stories @multiplewaystogrow

Amazon is hiring for Associate – Retail Process | Apply Now